De magische kracht van planten

Wanneer we het hebben over de unieke kracht van planten, denken we meestal aan fotosynthese, hun bijzondere vermogen om CO2 op te nemen en zuurstof uit te stoten onder invloed van licht.

Maar in een aquarium, als de zuurstofafgifte altijd goed is om te nemen, is dat niet het belangrijkste. Een eenvoudige luchtpomp kan ongeveer hetzelfde resultaat bereiken, zij het met een beetje geluid.

Voor de aquariaan en de vijverliefhebber bestaat er een veel zorgwekkender probleem.

Want al het leven dat zich in het water bevindt, sterft op een dag of produceert dagelijks afval. En de totale hoeveelheid van dit afval bevat stikstof.

Dit stikstof, dat weten we, zal eerst in ammoniakvorm voorkomen, vervolgens in de vorm van nitrieten (deze twee vormen zijn giftig), en uiteindelijk zal het verschillende nitraten worden.

Deze nitraten zijn minder giftig dan de vormen die eraan voorafgaan, maar toch.
Boven een bepaalde drempel worden ze schadelijk en kunnen ze vissen en ongewervelden doden.

Dat is het probleem, bijvoorbeeld, van ons drinkwater, dat steeds minder vrij is van nitraten.

Aan de kraan is de aanvaardbare limiet vastgesteld op 50 mg/l. Deze wordt soms overschreden, en 20 tot 40 mg/l is helaas heel gebruikelijk geworden.

Nitraten accumuleren in het water, en er komt niets om ze eruit te halen.

Zeker niet het filter, dat geen nut heeft voor de stikstofcyclus, in tegenstelling tot de heersende ideeën en de commerciële praatjes. Het filter maakt het mogelijk om ammoniak om te zetten in nitrieten, en vervolgens in nitraten, precies zoals dat vanzelf gebeurt in zijn afwezigheid! Als het er niet is, wordt het werk gedaan door dezelfde bacteriën in het vrije water, de bodem, en op alle oppervlakken van het aquarium of de vijver.

En, met of zonder filter, stopt de transformatie van stikstof daar, zodra de nitraten zijn verkregen.

Nooit heeft een filter de hoeveelheid nitraten met een milligram verminderd.

Deze schadelijke verbindingen accumuleren dus, en hun niveau blijft maar toenemen naarmate de tijd verstrijkt als we niets doen.

Natuurlijk raden we aan om "waterverversingen" uit te voeren, specifiek om deze nitraten te verwijderen.
Maar als deze veranderingen worden aangebracht met kraanwater dat zelf een grote hoeveelheid bevat, heeft dat geen zin. Het kan zelfs, als het kraanwater meer bevat dan het aquarium, het niveau verhogen!

Daar komen de planten en hun magische kracht in het spel.

Zij zijn de enige levende wezens die nitraten kunnen gebruiken om zich te voeden. Wanneer een plant groeit, neemt zij nitraten op.

Wanneer ze stopt met groeien, neemt ze er geen meer op, en zelfs verwerpt ze er via haar stervende bladeren.

Er zijn dus planten nodig die groeien en daarvoor... licht.

Zo is het licht, via de planten, dat de nitraten verwijdert.

Niet het filter, maar de verlichting!

Zonder planten, algen (inclusief groen water) of mossen, zou het nitraatgehalte alleen maar toenemen.

Met veel planten, die veel licht ontvangen, kan het nitraatgehalte bijna nul worden. Waterverversingen zoals aanbevolen in de handleiding worden dan een heiligschennis, aangezien we water zonder nitraten vervangen door water dat er te veel van bevat.

Als we het ecosysteem begrijpen via de planten, dan vallen er dus veel hardnekkige (en veelal onderhouden) ideeën over filtratie en waterveranderingen weg.

Een aquarium zonder filter en met veel licht, zelfs met een hoge visdichtheid, kan dus bijna zonder nitraten komen te zitten.

En wanneer de planten te groot worden, snijd je ze af en haal je ze uit het water. Het stikstof verlaat zo het aquarium of de vijver, maar deze keer in de vorm van plantweefsel.

Dieren hebben als enige stikstofbron (en dus eiwitten) de planten en andere dieren die ze eten.

Stikstof komt in de aquatische voedselketen via planten (inclusief algen), die als enige in staat zijn het te halen, onder andere in de vorm van nitraten.

De diepgaande begrip van deze regels die het leven beheersen, stelt vaak in staat, zoals we hier weer zien, om de regels van het handboek ongelijk te geven!