Stress en welzijn bij onze vissen

Persoonlijk denk ik dat een vis geluk, vreugde, enz. kan voelen.
Maar dit is tot nu toe slechts mijn mening, ook al gaan de studies elke dag een beetje meer in die richting.

Toen ik begon met aquaristiek, werden deze vragen over de gevoelens van vissen zelfs niet overwogen. Vandaar de legende van het "goudvisgeheugen", terwijl nu is aangetoond dat vissen kunnen leren, gereedschap kunnen gebruiken, kunnen onthouden, gezichten kunnen herkennen, enz.

Wat zeker is, is dat vissen op zijn minst stress en welzijn ervaren.

Men weet ook dat overmatige stress elk dier kan doden.

Het is voor een groot deel de reden voor de kwetsbaarheid van aquariumvissen. Hun leven is slechts een lange reeks van stress, van het fokken tot de vangst, het vervoer, de winkel, de aankomst in het aquarium, en dan het leven in het aquarium met kunstmatige verlichting, het kunstmatige geluid van pompen, filters, de gevangenschap in een kleine ruimte, de nabijheid van verschillende soorten, en een decor dat meer voor het menselijke oog is gemaakt dan om een vis tevreden te stellen.

Het zijn deze opgestapelde, en dus toxische, stressfactoren die onze vissen ultra-gevoelig maken voor de parameters, parasieten, temperatuur, enz.
In de natuur kan een vis die wegvlucht bij uw aankomst en diep duikt, in één seconde 6 graden temperatuur verliezen tussen het oppervlak en de bodem! En dit zonder problemen voor hem.

De ervaring van het poubellarium bewijst het: vissen die weer in contact komen met de natuur, teruggebracht naar een zekere wilde levensstijl, worden zeer tolerant voor omstandigheden die fataal voor hen zouden zijn in een aquarium.

De zonsopgang en zonsondergang zijn geen kunstmatige en abrupte aansteking. In plaats van twee maaltijden per dag op zijn best, gemaakt van industriële glitter, jaagt de vis elke dag op tientallen verschillende insecten en larven, van vele verschillende soorten. Deze voortdurende zoektocht houdt hem bezig.
"Het vaak ondoorzichtige water geeft hem geruststelling, het verbergt hem voor onze blik. Evenzo herinneren de ondoorzichtige wanden eraan dat, in de natuur, alleen het oppervlak transparant is!"

Men kan dus concluderen dat, net als bij alle andere dieren, overmatige stress die het welzijn vermindert, de bron is van de kwetsbaarheden en de kwetsbaarheden van de vis. Gelukkig zijn is goed voor de gezondheid.
Men heeft aangetoond dat een laag stressniveau plezier oplevert, terwijl een te hoog niveau alle stress toxisch maakt.
Een vis die sterft tijdens zijn acclimatisatie, na een uitputtende internationale reis, sterft in werkelijkheid door stress. En door niets anders.

Het is tijd om ons bewust te worden van deze dimensie. Het is veel effectiever voor onze vissen om hun stress te verminderen dan om de chemicus koffer te hanteren om de omgeving op een bijna klinische manier aan te passen.

Een schoon aquarium is stressvol voor een vis. Hij verveelt zich.
Het verwijderen van pompen en filtratie maakt zijn aquatische omgeving eindelijk een beetje stiller, zoals in de natuur. En vooral, het voeden met natuurlijke microfauna, zoals de natuur het heeft bedoeld, is de ultieme vreugde: onderzoek, achtervolging, opwinding, smaak, evenwicht en voedingscomplexiteit...

Het is niet langer mogelijk om vissen anders te beschouwen dan als gevoelige wezens, die recht hebben op welzijn. En dit moet ons ertoe aanzetten om de aquaristische praktijken te heroverwegen.