Een ervaring die de aquaristiek heeft veranderd

We zijn in 2004.
Dus 20 jaar geleden.

"Sociale netwerken komen net op en, in die tijd, zijn aquaristische forums zeer 'technofiel'. De beginner die vraagt of hij een guppy kan kopen, wordt gevraagd naar de pH van zijn water, de hardheid, de nitraten en nitrieten, het volume van zijn aquarium, de samenstelling van de bodem, de referentie van zijn verlichtingsbuizen en vooral de heilige merk en kracht van zijn filter!"

Een idioot (uw dienaar), die denkt dat zijn vissen zich vervelen in het aquarium, besluit dan, in de lente, een natuurlijke zomervakantie te bieden aan een vrouwelijke guppy. Hij verplaatst haar naar de tuin, in een eenvoudige vuilnisbak van 80 liter vol met muggenlarven en daphnia.

In de loop van de zomer wordt het water groen tot het ondoorzichtig wordt. Aangezien de vuilnisbak naar het noorden is gericht, voeg ik zelden water toe en het geheel is een beetje "verwaarloosd".

Eind oktober, overtuigd dat de guppie verdwenen is omdat ik hem al maanden niet meer heb gezien, steek ik een net in dit water van 12°C en… ik vang een vis die in grootte verdubbeld is, ongelooflijk levendig en kleurrijk.
Ze maakt me dan, de hele winter, porties van 100 alevins in het aquarium!

Het was bijna onmogelijk om in die tijd deze ervaring publiekelijk te delen, zo sterk waren de dogma's en zozeer stelde het alles wat we dachten te weten in vraag.

Maar het "poubellarium" was geboren!

Deze ervaring heeft vervolgens honderden andere geïnspireerd, die het dogma van filtratie in twijfel hebben getrokken, de gevoeligheid van vissen voor verschillende parameters hebben relativerend, grotendeels gecompenseerd door welzijn en afwezigheid van stress, enz.
Kortom, de "klinische" en zeer technologische benadering van het aquarium was in de war.
Toen ontdekking van het microbioom onthulde dat de stabiliteit van een aquarium afhankelijk was van zijn microbiele diversiteit en niet van zijn "schoonheid".

Het is dus een terugkeer naar de natuur in de buitenlucht, toevallig 20 jaar geleden gedaan, die me in staat heeft gesteld om de praktijken in het aquarium vanuit een ander perspectief te herzien.

Met deze ongekende praktijken zijn ook een aantal beestjes het aquarium binnengekomen die vroeger genegeerd of zelfs gevreesd werden: de watervlooien, de waterpissebedden, de ostracoden, de Zwarte slibworm, de springstaarten, de blaasslakken, enz.

Een oefening in loslaten die het mogelijk maakt om minder in te grijpen, zodat de evenwichten zich kunnen vormen zonder belemmerd te worden.
De loep heeft zijn plaats ingenomen naast het aquarium waar vroeger de koffer met chemische tests stond!
De Franse watertuin is een natuurlijke vijver geworden, minder decoratief maar zoveel fascinerender...

Geen filter, geen verwarming, soms zelfs geen vis...
Maar een kleine aquatische wereld die eindelijk voor iedereen toegankelijk is, waar voortdurend iets gebeurt en die ons elke dag iets leert.
En niet alleen aan kinderen!

En daar was Aquazolla geboren!