De winter: wat moet je absoluut binnenhalen?

De lage temperaturen komen eraan, na een vrij milde herfst.

Natuurlijk zijn de tropische vissen die voor de zomer in de tuin waren gezet, sinds oktober weer binnengebracht, afhankelijk van de regio's.

 
U heeft ze teruggevonden kleurrijker, mooier, levendiger en zelfs weer wild! Soms heeft u ze ook in grotere aantallen teruggevonden.

Bepaalde minder gevoelige soorten zullen de winter buiten doorbrengen, zoals goudvissen of de beroemde Tanichthys bijvoorbeeld, of zelfs andere in een gunstige regio.

 

Maar de kou komt eraan en de vraag rijst voor de planten en de ongewervelden.

 
"Ik heb persoonlijk de winter buiten doorgebracht in de regio Parijs met Néocaridina davidi garnalen, die er prachtig uitkwamen. Een ingegraven bak houdt het water op de bodem op een milder temperatuur, en dat stelt veel soorten in staat om niet te veel te lijden onder de kou."

 

De waterpissebedden houden van de kou en kunnen de hele winter buiten blijven, zelfs onder het ijs rennend. Ze zullen in de lente alleen maar productiever zijn, aangezien ze de vorst boven de hitte verkiezen.

De ostracoden en de Zwarte slibworm zullen in een zekere lethargie vervallen, wachtend in de modder op de bodem op de terugkeer van de lente.

 
Evenzo zullen de watervlooien minder talrijk zijn, met enkele zeldzame individuen die onder het ijs overleven. In de lente zal de populatie zich opnieuw ontwikkelen vanuit deze overlevenden, maar ook uit de drijvende eieren die in de herfst zijn gelegd en die in staat zijn om heel lang te overleven!

Het is dus verstandig om enkele watervlooien bij 18 of 20°C binnen te halen als je ze wilt blijven vermeerderen voor je vissen tijdens de wintermaanden.

 

Planten zijn behoorlijk verrassend. Er zijn er die doen alsof ze sterven: waterlinzen en grote waterlinzen, azolla en enkele anderen verdwijnen volledig van het oppervlak, terwijl ze op de bodem van het water in een slapende toestand overleven. Zo zult u ze in de lente weer tevoorschijn zien komen, als bij toverslag. Azolla doet het nog beter: ze stuurt vanuit de bodem slapende vormen, terwijl ze ook vaak aan de oppervlakte blijft.

De drievoudige waterlelie profiteert van het verdwijnen van zijn concurrenten om mooie groene kussens aan de oppervlakte te vormen, ongevoelig voor de vorst.

 
Andere, zoals de Salvinias of de grenouillettes, kunnen de winter echt niet aan en sterven definitief na zware vorst. Als je er niet een paar warm binnenhaalt, zul je ze verliezen!

 

De iris, de watermunt of de Wilgenroosje vrezen de winter niet. Ze zullen elk jaar weer iets sterker uit hun wortel komen zodra de mooie dagen aanbreken. De watermunt profiteert zelfs van de winter om zich uit te breiden, zijn kruipende stelen weerstaan alles.

 

Verrassender is: de Sagittaria subulata en de Vallisneria, die bekend staan om niet tegen de kou te kunnen, overleven elk winter bij mij op de bodem van het water, onder de ijslaag. Hun bladeren zijn korter om de oppervlakte-ijs te vermijden, maar ze lijken niet te lijden onder de kou op de bodem van het water en vermenigvuldigen zich zo door de jaren en seizoenen heen. Dit gedrag, dat volledig in tegenspraak is met wat de aquariumhandboeken zeggen, is echter constant volgens mijn observaties.

Ten slotte overleven de Ceratophylle en de Watermunt, zelfs de Najas (wat nog verrassender is), de winter in een poubellarium of vijver zonder problemen. Het is nauwelijks dat de Cerato van uiterlijk verandert (kortere en dichtere sprieten) en dat de Najas iets meer bruin-rood wordt.

De klimaatverandering, die de milde winters talrijker maakt, zal waarschijnlijk deze fenomenen van weerstand van soorten die ooit als te koud werden beschouwd om buiten de winter door te brengen, alleen maar versterken.

Maar ze in de winter in een aquarium te plaatsen, als je deze optie verkiest, stelt hen in staat om het hele winterseizoen te blijven groeien en groener te worden, in afwachting van de terugkeer van de mooie dagen.